azçokyaz

Ruh halimin değişimine ben bile hayret ediyorum. 🤷🏻 Bu korona günlerinde evde dururken yeterince insan bunalsa bile bir şekilde kendini oyalamayı başarıyor. Ama evde nüfus fazla olduğunda idare etmek çok zor. Hele ki yaşlı insanlarla beraber yaşıyorsanız.... Burdan hemen vicdansız insafsız olduğumu düşünmeyin. Gayet vicdanlı insaflı ve bir o kadar da imdat çağrısında s.o.s halindeyim. Bu zamanları belki yalnız geçirsem çok daha güzel olabilirdi. Ömrüm boyunca ben yalnızlığı seven biriydim çünkü ihtiyacım hep oydu. Kendime alan yaratamıyordum. Alanım, özel alanım her şekilde sürekli zaten işgal ediliyordu. Şimdi belki o kadar olmasa da ev içindeki insanlarla elbette mesafe koymak zorlaşıyor. Gerçek anlamda sabrımı sınırda korumaya çalışıyorum ama benim öfkesini patlatan ruh halim buna ne kadar el verir bilmiyorum. Patlamam yakındır. Yalnız yaşasan değerini anlardın ailenin diyenleri duyar gibiyim. Neyse ki 4 sene bu şansı yakalayıp deneyimledim. Sonra eve döndüm. O günler hayatımın en

Dünya olarak nasıl bir zamandan geçtiğimizi anlayamıyorum. Algılayamıyorum. Hiç bu kadar stresli, kaygılı, korku dolu günler yaşayacağımızı tahmin edemezdim herhalde. Zaten yeterince yolunda gitmeyen hayatımda bazı şeyler rayına girmeye başlamıştı ki yine raydan çıkma noktasına geldi. Bir iş bulmuştum. Kendi mesleğimi yapabileceğim ufak bir ofiste işe başlamıştım. Ta ki akşam gelen telefona kadar. Yarın büyük ihtimalle işe gittiğim son gün olacak. Çünkü bu salgın hayatı nerdeyse durma noktasına götürmeye başladı bile. Şuan biliyorum ki daha en kötüyü görmedik. Görecek miyiz? Görmemeyi umuyorum. Gerçekten değişik zamanlardan geçiyoruz. İnsanlar, özellikle yaşlı insanlar hayatlarını bir bir kaybediyor... İtalya büyük bir savaşın içinde, İspanya, Amerika... Ülkemizde de durum iç açıcı değil... Bir süre önce kendi kendime aldığım olumlu kararlar vardı. Eskisi gibi tekrar okumaya başlayacaktım. Daha dün bir kitap bitirdim. Kafka'nın ,Dönüşüm'ü. Yılda 20 kitap hedefi koymuştum. Şu