azçokyaz

 Kendimi bildim bileli, tanıdım tanıyalı hep duygusal bi insan olduğumu düşünmüşümdür. Duyguların kontrolü nasıl sağlanır çok bilmemekle beraber, bunu yapmam gerektiğini fark ediyorum zaman zaman.  Ara ara böyle kapatıyorum sosyal medyayı. Çok dürtüsel oluyo bu hallerim genelde. Bi anda kapatıyorum birkaç saat olmadan açıyorum. Ama son zamanlarda özellikle hissettiğim şey hayatı deneyimleyemediğim oluyor. Tıpkı instagramda gördüğüm bir çok şeyin aslında gerçek olmayışı gibi. Son dönemlerde bunun üzerine düşünen kafa patlatan var mı bilmiyorum. Ama beni çok rahatsız ediyo ve tepkisiz kalıyorum. Buna canım sıkılırken bile instagramda aşağı yukarı geziniyorum O yüzden bu akşam tekrar kapattım. Dopamin detoksu diyo buna psikologlar. Orda gördüğün bir çok şey 5 saniye 10 saniye içinde seni güldürebiliyor, ağlatabiliyor, empati kurdurtabiliyor filan. Ama ertesi gün olduğunda, güneş doğduğunda ve sen rutin hayatına döndüğünde bunların hiçbirinin olmadığını fark ediyorsun. Bir insanla karşılaş

 Birkaç gün içinde dööön ne olur. Bu şarkıyı en son ne zaman dinledim hatırlamıyorum ama hatırladım. Bıraktığın gibi burdayım. Aynı ben sanki. 1 senedir bloğa kelime yazmamışım. 2 kere filan bi girdim ne yazmışım diye. Eskiden blog yazmak, yada sadece başlı başına yazmak çok hoşuma giderdi. Bloglara bakıp benimkini de şöyle böyle yapayım diye başına oturur mesai harcardım. Demek ki bundan keyif alıyordum.  Keyif almak. İnsan neyden keyif alır? Yemek yemek, çikolata yemek, seks yapmak, muhabbet, okumak, spor filan. Bir sürü şey var dimi. Bir süredir hatta uzunca bir süredir keyif alarak yaptığım pek bişey yok. Eskiden sık sık dans ederdim. Gerçekten dans ederken mutlu hissediyordum.  Ay mutlu olmak istiyorum ya. Tamam kimse söz vermedi bize dünyaya gelirken filan okey ezberledik de, biraz mutlu olmak istiyorum. Yemek yerken mutlu oluyorum ben. Yemek de demeyeyim de şekerli tatlı şeyler. Spor yapmayı da seviyorum şimdi o eksik kalmasın. Kardiyo değil ama. Bikaç gündür düşünüyorum. Hani ş