Sabrın yorulması

 Burası benim günlüğüm gibi. Gönül ister ki bir yazımda da neşeli heyecanlı şeyler paylaşayım. Paylaştım mı hatırlayamıyorum. 

Şuan dolar 11 yada 12 sanıyorum. Saat 01:38 günlerden salıya döndük, 2021. Ülkenin durumunu anlatmaya kelime bulamıyorum. İşsizliğimde 5 ayı doldurdum nerdeyse. Her gün iş başvurusu yapıyorum. Her gün. Geçen gün bir sekreterlik görüşmesine gittim. Ardından da hiç bilmediğim bi alanın görüşmesi. Cv me bakanlar neden burdasın diyo. Neden burdasın? Ben de soruyorum bu soruyu neden burdayım diye. Neden burda olduğum çok belli değil mi işveren. Neyi duymak istiyorsun?  

Pes etmeden hem kendi mesleğimde hem başka işlerde iş bakıyorum. Mailler atıyorum, telefon ediyorum. Eskiden Cv mi elime alıp gitmişliğim de var. 

Verdiğim emekleri düşündükçe içten içe kahroluyorum. Ama bugün bana fayda sağlamıyo kahrolmak. Kimse kimsenin gözünün yaşına bakmıyo.

Arkadaşlar işsizlik evet #işsizlik çok zor bir şey. Zor bir süreç. 29 yaşındayım ve bu yaşımda babamdan harçlık istemek beni öylesine utandırıyo. Yaşadığım şeyleri bilmeyen hiç kimsenin tavsiyesini ve eleştirisini kabul etmiyorum. Ne yaşadığımı, nasıl çabaladığımı ben biliyorum. 

Her gün bir gün daha geçiyor. Açık söylemem gerekirse umudum yok artık. Sadece bu döngü bi yerde kırılır elbet diye düşünüyorum. Ama zaman akıyor. Kendi kendimi idame ettirmek istiyorum. 

Zaman geçiyor da geçmiyor aslında. Hadi çal şu telefonum, hadi bi mail kutuma bakayım. Linkedinde ilan var mı? Cv me bakmışlar mı? Şu Cv attığım yeri bir daha arayım. Yapmadığım ne olabilir? Ne yapabilirm?

Şuan sahip olduğum her şey için şanslıyım elbette. Şükür duyduğum minnettar olduğum çok şey var. Bunlar beni hem iradeye sokuyor, oyuna yeniden giriyorum hem de öyle ağır bir vicdan yükü oluyor ki önüne geçemiyorum. Bu hissi atamıyorum. İnsanız, başımıza gelecek şeyleri bilemiyoruz. 

Bilmiyorum. Yazmak bana iyi geliyor. İçimdekimi atmam lazım. Dökmem lazım. Bu hisleri dışarı çıkarmam lazım. Lazım ki elimden geleni yapmaya devam etme gücüm olsun.

Her şeyin kötü gittiği bir dönemdeyiz. Hayat delicesine pahalılaştı. Bu ülke başına gelen en kötü imtihanı veriyor. Türk lirası öyle değer kaybetti ki geçenlerde haberlerde bulgarların ülkeye gelip torbalarını doldurup alışveriş yaptıklarını gördüm. Günün birinde bu günlere dönüpte okursam bu notları diye burda dursun istiyorum. 

Karışığım. Bir yanım elindekilerin kıymetini bil ve onlara sarılarak devam et diyor. Öyle yapmaya çalışarak devam etsem de içinde bulunduğum bu durumla başa çıkabilmek gerçekten kolay değil. Negatif anlamda sayılabilecek tüm duyguları yaşıyorum. Hayal kırıklıklarım var. Kızgınım. Öfkeliyim. Üzgünün. Yorgunum.

İyi bir habere iyi bir başlangıca çok ihtiyacım var. Bunu hakettim. Çok çalıştım. Bir işimin olmasını hakediyorum. 

Başım ağrıyor. Ağlayasın filan yok. Bu ara biraz yemeğe verdim yine naptığımı biliyorum farkındayım. Her zaman bi yoku vardır. Bir yolunu bulabilmeyi umuyorum.